Het gezicht achter de kerstlichtjes

Hillegom – In het huis waarvoor je wel even stil móet staan in deze tijd, woont de winnares van de Kerstlichtjesactie van vorig jaar (en die nu weer meedoet): mevrouw van Oosten-Oorthuis. Druk als ze was geweest met kaarten, trof ik haar de derde keer eindelijk thuis. En ja, een paar vragen stellen mocht ik wel.

Enthousiast stak ze van wal…

Door: Petra Westra

Ik vroeg haar of ze altijd al Kerst vierde. Dat deed ze, altijd. Vroeger werd thuis ook kerst gevierd, met boom. Onder het interview zwaait ze regelmatig naar bekenden die achter haar huis langslopen.

Binnen is het uitbundig versierd. Zowel voor het raam aan de voorkant als voor de achterkant staan een tweetal kerstboompjes. (want, voor het raam moet wel wat staan, anders kijk je zo naar binnen’).

Grote kerstfiguren sieren het dressoir.

Vanaf oktober begint mevrouw met versieren. Vroeger deed ze dat helemaal zelf, nu met wat hulp van familie en vriendinnen. Dan speelt ze volgens eigen zeggen even ‘directrice’. Soms zijn de mensen buiten dan wel eens te ongeduldig en nieuwsgierig en doet ze dan even de rolgordijnen naar beneden tot het echt klaar is.
Als het helemaal af en naar haar zin is, volgt er een heuse opening en nodigt mevrouw van Oosten de familie en wat vrienden uit om alles te komen bekijken, glühwein te drinken en ervan te genieten. Dat gebeurt ook met kerst, dan wordt er met de hele familie: 2 kinderen, 2 kleinkinderen en dit jaar óók met 2 achterkleinkinderen bij haar thuis gebruncht. Iedereen brengt dan wat mee.

Mooie, nette kleding en kadootjes horen daar zeker bij volgens mevrouw (ik liet haar toen even mijn kerstbal oorbellen zien). Mevrouw van Oosten-Oorthuis versiert haar huis regelmatig in een ander thema. Dit jaar is dat met groene, rode en zilveren ballen.
Een tijdje terug was dat eens met rood-witte ballen, maar dat beviel toch niet helemaal.

(Ze laat me een foto met interview zien uit 2014 in het blad van de woningbouwvereniging. Ik moest haar gelijk geven.)

Op mijn vraag of ze nog tips had voor andere deelnemers aan de wedstrijd zei ze: “Let op met het uitzoeken van de kleuren, het moet géén zootje worden!” ” Dus geen gekleurde knipperende lampjes voor u?”, reageerde ik. “Nee.” zei ze met betrokken gezicht, al helemáál geen geknipper! Ook ledverlichting bleek uit den boze.

De lampjes blijven de hele dag aan en zeker ook op kerstavond en -nacht speciaal voor de kerkgangers die er dan van kunnen genieten. Zelf gaat ze niet (meer) naar de kerk dan, maar geniet weer van hen.

Ik vroeg haar of ze het nooit vervelend vond, alle bekijks. Maar daar was ze heel duidelijk over: “Dan had ik het niet moeten doen!’.

Op de laatste vraag die ik stelde (wat is uw favoriete kerstmuziek?) antwoordde ze: “Die van Frans Bauer.” Onder het kaarten werd dat ook geregeld opgezet.
(Overigens had mevrouw nu ook gezellig muziek op staan. Geen kerstmuziek, maar toch gezellig. En de kerstmuziek heeft ze vaak genoeg op staan). En met Kerst zingt ze “Ik wens je een vrolijk Kerstfeest.”

Ineens loopt ze naar de keuken, haalt een kerstkaart van het kastje af en laat hem zien.
,Kijk’, zegt ze trots. Zo lief, die kreeg ik van een kind, een onbekend kind, dat de versiering zo mooi vond!’ ,Heel erg lief en bijzonder’ beaam ik. ,Daar doe je het nou voor’ zegt ze.

En zo is het.

Mevrouw van Oosten-Oorthuis, dank u wel voor dit interview.
Het was een eer!
Dat u, uw familie en Hillegom nog maar lang van uw versiering mogen genieten!
Fijne dagen en een goed 2019 gewenst!