MANU KEIRSE: ‘ROUW GAAT OVER LIEFDE’.

Hillegom – Op 3 juni gaf Manu Keirse op uitnodiging van Adamas een lezing over rouw en de laatste levensfase.
Waarom zijn we met z’n allen zo bang voor dood en tegenslag? Keirse geeft aan dat we niet geleerd hebben hoe we ermee moeten omgaan. ‘Het is heel normaal dat je je onmachtig voelt als je over iets niets weet. Verdriet en rouw zouden op school — de kleuterschool zelfs — en in het gezin ter sprake moeten komen. Iedereen, jong en oud, wordt ooit geconfronteerd met rouw, dus het is belangrijk om ermee te leren omgaan.’ Op uitnodiging van Adamas centrum sprak Manu Keirse in een volle zaal van De Kulturele Raad in Hillegom over een beladen onderwerp.

Keirse vertelt aan de hand van herkenbare voorbeelden hoe rouwen niet alleen gelijk staat aan afscheid nemen, maar ook aan anders leren vasthouden. Hij ging in op verlies door de dood en besteedde ook aandacht aan verliessituaties die vaak onderbelicht blijven, zoals verlies van je gezondheid, je werk of je toekomstperspectieven.

Met een persoonlijke prille herinnering over de dood maakt hij duidelijk hoe hij al jong gevormd is door het onderwerp. Een jongetje uit zijn klas was overreden door een vrachtauto. Die avond gaat de huisarts van het dorp bij alle gezinnen met kinderen langs. Hij moedigde de ouders aan om juist met de kinderen afscheid te nemen van het jongetje. Dit afscheid te omringen met warmte. Manu herinnert zich het handje van de jongen dat nog boven de dekens uit stak, de warmte van thuis én de warme chocolademelk bij thuiskomst.

Hij legt het belang uit kinderen al jong te betrekken bij verlies en de dood. Ze op jonge leeftijd handvatten te geven waar ze rest van hun leven mee verder kunnen. ‘Dat wat je smart gegeven heeft, geeft je ook vreugde. Verdriet heeft te maken met liefde, met mensen die van elkaar houden. Als je van iets of iemand houdt, voel je diep verdriet als daar iets mee gebeurt.’ In zijn optiek bestaat er niet zoiets als ‘verwerken’ maar spreekt van ‘rouwtaken’. Verlies ervaren is hard werken, mentale, psychologische en lichamelijk rouwarbeid verrichten.

Na de lezing was er ruim gelegenheid om persoonlijke vragen te stellen. Tot slot kon men direct boekadvies krijgen van Manu en een exemplaar door hem laten tekenen.